Dag 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44

Hallo allemaal! Het is alweer een week geleden dat ik mijn laatste blog online heb gezet, dus ik ben bang dat dit een vrij lange gaat worden mezelf kennende maar ik ga mijn best doen om het een beetje te beperken.

Op woensdag had ik een rustige dag op het project. Ik stond op de meervoudig beperkten groep en Abu was er niet en Hassan is ook nog steeds ziek waardoor alleen Awesu, kleine Samir en Abanur er waren. We hadden wel gelachen deze ochtend, want omdat Abanur heel lui is en vaak weigert om te lopen hadden we hem aan de andere kant van het lokaal gezet zodat hij naar ons toe moest komen lopen maar hij vertikte het gewoon en bleef de hele tijd staan. Pas na een kwartier, heel wat aanmoedigingen, krokodillentranen en stoom uit zijn oren verder presteerde hij het om een paar stappen te zetten en in de armen van Caroline te vallen. Was heel komisch om te zien haha. En nee het was niet zielig want hij kan prima lopen maar hij is er gewoon te lui voor. ’s Middags was het tijd om de hondjes te halen! Ellen, Caroline en Anne gingen ze ophalen en de rest zat thuis te wachten om ze te bewonderen. Het zijn echt onwijs lieve beestjes. Bobby was een beetje de rustige van het stel en Nala de drukke en eigenwijze, maar inmiddels is het bijna omgedraaid volgens mij. Ellen is toen ook gelijk met de honden naar het strand gegaan en heeft ze daar even los gelaten bij wijze van puppy training en ze bleven gewoon bij haar lopen en ‘luisterden’ dus dat was een goed teken.

Donderdag gingen de hondjes gelijk mee naar het project en dan zouden we ze één voor één aan de kinderen gaan laten zien. De meeste mensen hier zijn heel bang voor honden dus we hadden bedacht dat het niet slim was om die kinderen een hartverzakking te bezorgen met die beesten. Op het project is al een stuk terrein afgezet voor de dieren die gaan komen en daar zitten de honden nu. Ik ben mee geweest met grote Samir en Nadra om bij de honden te kijken. Grote Samir vond ze wel eng en durfde ze niet te aaien, maar hij vond het ook wel heel leuk en durfde wel al het hok in om van wat dichterbij te kijken. Nadra had sowieso al niet zo’n zin om te gaan kijken, want toen ik vroeg of ze mee ging naar de mbwa (hond) trok ze gelijk haar hand terug. Uiteindelijk liep ze wel mee maar 2 meter voor het hek bleef ze staan en zei ze alleen maar toka (oprotten). Die vond ze dus iets minder leuk haha. Maar de kids weten nu in ieder geval dat ze er zijn en schrikken er niet meer zo van. Grote Samir doet ook elke keer een hond na als ik met hem naar buiten loop om naar de wc te gaan dus dan laat ik even zien waar ze zitten en dan is het goed. ’s Middags na het project zijn Sanne en ik begonnen met het werken aan de Sociale Vaardigheidstraining. We gingen op zoek naar bruikbare artikelen en theorieën alleen het lastige is dat bijna alle theorieën en artikelen die wij kunnen vinden gebaseerd zijn op westerse samenlevingen en kinderen en vooral ook kinderen zonder beperking en die kunnen praten, en dat is precies wat al onze kinderen niet zijn. Dus waarschijnlijk wordt het meer een mengelmoes van wat theorie en onze eigen ideeën die aansluiten bij de kinderen hier. ’s Avonds ging ik uiteten met Sophie en Folkertje! Zij kwamen samen naar Jambiani en toen zijn we wezen eten bij Bahari, een pizzarestaurant hier. Het was heel gezellig zo met z’n drieën en heel fijn om bij te kletsen over van alles en nog wat en over onze ervaringen hier in Afrika. Echt leuk om zo’n goede vriendin ineens hier te hebben!

Vrijdag was het weer een leuke maar verder niet zo’n bijzondere dag op het project. ’s Middags weer de leerdoelen gedaan en aan de Sova gewerkt en ‘s avonds was het mijn beurt om te koken en had ik lekkere penne met bolognesesaus gemaakt. En het was echt onwijs lekker al zeg ik het zelf. ’s Avonds nog even wat gebeld met vriendinnen in Nederland en toen was het alweer bijna weekend!

Zaterdagochtend zijn we nog even naar het project geweest en we hadden besloten de kinderen te schminken. We hadden leeuwtjes en katten gemaakt want verder ging onze creativiteit niet, maar dat zijn ook dieren die de kinderen kennen en waarvan ze de geluiden na kunnen doen. Dus we dachten dat is leuk, dan kunnen we daarna een soort toneelstukje doen. Het idee was onwijs leuk en de uitvoering van het toneelstuk was een iets minder succes want dat begrepen ze niet helemaal, maar al met al was het een leuke ochtend en de kinderen vonden het ook heel erg leuk om zichzelf zo in de spiegel te zien. Na het project hebben we allemaal snel onze spullen gepakt om te vertrekken richting Kendwa waar de Full moon party zou zijn! Om 13.00 was de taxi er. We reden eerst richting Paje om Sophie en Folkertje op te halen, een chapatti langs de weg te scoren met wat water en bananen en vervolgens gingen we richting Kendwa. We zouden trouwens eigenlijk gewoon door Kitisho gebracht worden, maar hij had ’s ochtends zijn rijbewijs moeten inleveren. ’s Ochtends ging hij namelijk eerst Caroline wegbrengen, die nu klaar is op het project en hier in een hotel gaat werken, en toen is hij blijkbaar aangehouden. Ellen wist niet precies waarom, maar ze vermoedde dat Kitisho in een privé auto had gereden in plaats van een taxi, en je mag hier als local blijkbaar niet met een blanke naast je in een privé auto rijden. Dan word je aangehouden. Achterlijk toch? Ik vond het zo debiel toen ik dat hoorde. Over discriminatie gesproken. Maargoed, we hadden dus een andere taxichauffeur. Het was een hele aardige, beetje verlegen jongen die onderweg ook nog twee keer werd aangehouden en ondervraagd. Geen idee waarom en wat ze allemaal zeiden maar we mochten elke keer weer doorrijden dus het zal wel goed zijn geweest. Bij Kendwa Rocks, het hotel waar we verbleven, kregen we één drie persoons bungalow en één vier persoonsbungalow die op een andere bungalow was gebouwd dus dat was een soort boomhut. Wel echt heel leuk gedaan! Ik sliep met Sophie en Folkertje in de drie persoons bungalow en die was hartstikke netjes met drie bedden en om te douchen moesten we naar een toiletgebouw net als op de camping. Maar alles was netjes en schoon dus het was prima! We hebben eerst nog even lekker op het strand gelegen en het was wel een mooi strand maar het strand in Jambiani en Paje vond ik mooier! Dit leek meer een soort Spanje of Turkije, behalve dat de zee dan wel heel blauw was. ’s Avonds gingen we uiteten bij een restaurantje vlakbij het hotel en daarna was het tijd om ons klaar te maken voor de Full Moon Party. Het schijnt dat er eerst ook nog shows waren, maar die hadden wij gemist omdat we pas wat later kwamen. Wij dachten dat het leuk was om op onze blote voeten te gaan, omdat het op het strand was en we dachten dat iedereen dat wel zou doen maar dat was dus helemaal niet zo haha en uiteindelijk liepen onderhand alleen wij daar op onze blote voeten rond. Maar dat had ook wel weer wat. Het feest zelf was wel heel gezellig met elkaar en leuk opgezet qua locatie en met vuurwerk en dingen, maar de muziek viel helaas nogal tegen. Wij hadden gehoopt op een beetje lokale muziek, maar er was eerst een mislukte beatboxer die veel te lang doorging en daarna één of andere rockchick. Daarna was er een dj maar werd er ook niet echt leuke muziek gedraaid. Pas toen ik op bed lag met Sophie hoorden we allemaal leuke nummers voorbij komen, maar toen was het dus al te laat. Dat was een beetje jammer maar al met al hebben we een onwijs leuke avond gehad met elkaar en daar ging het om dus het was een geslaagde avond!

Zondagochtend stonden we op tijd op voor het ontbijt wat bestond uit 3 droge broodjes met een soort knakworst erbij, boter en jam en later kregen we nog stukjes pannenkoek maar die waren eigenlijk niet voor ons bedoeld volgens mij. En we kregen ook nog watermeloen en sinaasappels. Een eitje zat er helaas niet bij, daar moest je 10.000 shilling voor betalen en dat vonden we een beetje ver gaan. Maar al met al een prima ontbijtje voor onze brakke lichamen en zo konden we er weer tegenaan. Deze dag was het helaas wel bewolkt, maar aan de andere kant was het ook wel weer lekker om niet in die brandende zon te liggen na een avond stappen. ’s Middags trok het wel weer open dus konden we alsnog lekker bijkleuren. ’s Avonds zijn we weer uiteten geweest en gingen we op tijd naar bed, want de volgende dag zouden we vroeg opgehaald worden om te gaan snorkelen!

Maandagochtend om 07.00 ging onze wekker en om 7.30 zaten we allemaal startklaar aan het ontbijt, want om 8.00 kwam de taxi ons ophalen om van Kendwa naar Nungwi te gaan. In Nungwi werden we opgewacht door Ali, onze snorkelguide. We kregen allemaal flippers en een duikbril en Anne die zou gaan duiken kreeg haar spullen en zo gingen we met de boot richting Mnemba. Mnemba is een prachtig eiland en één van de mooiste plekken om te snorkelen/duiken. Toen we weggingen was er al gezegd dat we misschien wel dolfijnen tegen zouden komen en ja hoor vlak voor de kust van Mnemba zwommen er dolfijnen! Ali zei dat we als we wat dichterbij waren onze snorkel op moesten doen en met de dolfijnen konden zwemmen. Eerst dacht ik nog nee joh hoeft niet, ik heb ze de vorige keer al gezien en vind het nu ook prima om ze vanaf de boot te bekijken. Maar deze dolfijnen zwommen zo op hun gemak en iedereen ging wel het water in dus toen dacht ik dan wil ik eigenlijk ook wel, ook omdat deze dolfijnen niet zo opgejaagd waren en het niet zo’n hunt was. Dus wij het water in en toen heb ik weer dolfijnen gezien! Maar nu zwommen ze dus heel rustig waardoor ik echt een tijdje kon kijken, ook al was het wel van een afstandje, en bij een paar andere meiden zwommen ze zelfs echt op aanraak afstand voor hun voorbij. Zo gaaf!! En ik was toch wel heel blij dat ik toch het water in was gegaan. Anne had weer haar go pro dus die heeft wat foto’s kunnen maken. Daarna gingen wij met de boot iets verder naar een stuk koraal waar we gingen snorkelen. We hebben echt heel veel vissen gezien en het was echt heel gaaf! We hebben veel verschillende vissen gezien en ook hele schollen die om ons heen zwommen waar je dan dus een soort middenin zat. Na een tijdje kregen we het koud en we vonden het allemaal ook wel een beetje vermoeiend met die flippers en de hele tijd dat zwemmen dus gingen we weer naar de boot. Hier kregen we een lunch die volgens Ellen eigenlijk uit vis had moeten bestaan, maar we kregen een soort gesuikerde oliebollen/donutachtige dingen en fruit, maar dat viel ook best in de smaak!! Onze boot lag vlak voor de kust van Mnemba en we mochten dit eiland helaas niet op omdat het privé of beschermd is, maar het was echt zooo mooi. En het zeewater was ook echt zo ontzettend blauw dat het net een zwembad leek. Het was echt prachtig en één van de mooiste plekken die ik heb gezien hier. Na deze pauze en wat foto’s verder zijn we nog even wezen snorkelen, maar nu op een ander plekje alleen hier stond heel veel stroming. Dus als iemand dan iets moois zag en de anderen riep dan wilde je aanwijzen wat je had gezien maar dan was je al weer weggedreven dus kon je het niet meer vinden. Maar hier hebben we vooral mooie zeesterren gezien, blauwe, groen met rode, zwarte. Van alles wat. En op die plek zaten ook heel veel kleine kwalletjes die je niet echt ziet maar je voelt ze wel prikken. Nadat we het één en ander hadden gezien hadden we het dan ook al wel weer gehad en was het weer tijd om de boot op te gaan en terug te varen richting Nungwi. Hier moest ik helaas afscheid nemen van Sophie omdat zij met een andere taxi zou gaan. Jammer dat ze wegging maar ik vond het echt super dat ze op Zanzibar is geweest in de tijd dat ik hier ook was en dat we samen zulke leuke dingen hebben kunnen doen en vooral veel hebben kunnen bijkletsen, was echt top! Samen met Anne, Sascha, Suzanne en Sanne ging ik met de taxi eerst richting Stone Town om weer een keer te pinnen en daarna lieten we ons in Jambiani afzetten bij Bahari om gelijk lekker een pizza te eten zodat we daarna thuis konden douchen en moe maar voldaan ons bed in konden, want de dag erna moesten we natuurlijk gewoon weer werken!

Vandaag dus weer naar het project geweest, waar ik de fysiotherapie oefeningen van Abu heb gedaan. Dit had ik nog nooit gedaan en vond ik ook nog een beetje onwennig, omdat zijn moeder er continu bij zit en een beetje op je vingers zit mee te kijken. Maar het ging eigenlijk hartstikke goed en z’n moeder bemoeide zich er verder ook niet mee dus dat was wel fijn. Alleen Abu zelf vond het allemaal niet zo leuk want hij moest heel veel huilen. Dat was wel sneu maar ook wel gek, want als niet zijn moeder maar zijn zus mee is huilt hij veel minder. Maar ik heb hem af en toe dus maar even bij laten komen van alles voordat ik weer verder ging met zijn oefeningen en zo ging het allemaal toch best wel goed. Na het project was er, verrassing, weer geen stroom en dus geen water en daar baalde ik wel van want ik moest echt mijn was doen aangezien ik ondertussen door bijna al mn kleren heen was. Gelukkig kwam er rond 16.30 weer stroom en heb ik alsnog mijn was kunnen doen, dus ik kan weer lekkere schone kleren aan. Vanavond aten we hele lekkere spaghetti en na het eten heb ik met Fabi afgesproken om volgende week Ugaly te gaan maken, zodat hij me kan leren hoe het moet en ik het thuis zelf ook kan maken. Het leek me ook leuk als mijn ouders dit zouden kunnen proeven en sowieso wil ik natuurlijk laten zien waar ik woon, dus toen bedacht ik dat het wel leuk zou zijn als ze mee konden komen eten volgende week. Iedereen hier vond dat ook een leuk en gezellig idee dus inmiddels kunnen mijn ouders en vooral mijn moeder niet wachten om volgende week aan de Ugaly met verse octopus te beginnen haha. Na het eten ben ik snel naar mijn kamer gegaan om mijn blog te gaan schrijven, want zoals ik al had verwacht had ik daar best even voor nodig. Ik hoop dat het weer de moeite waard was om te lezen en zo niet nou ja dan jammer maar helaas, volgende keer beter!