Dag 47, 48, 49, 50, 51

Tijd voor een blog over het safari-weekend! Vrijdagochtend nog ontbeten met iedereen hier en om 9.45 stond de taxi voor de deur om mij naar het vliegveld te brengen. Ruim op tijd kwam ik daar aan dus ik moest nog even wachten tot het 12.35 was en mijn vlucht zou vertrekken. Om 12.35 zat ik alleen nog steeds op mijn stoeltje bij de ‘gate’ ipv in het vliegtuig, dus toen ben ik maar eens gaan vragen of het wel goed ging. Maar het vliegtuig had vertraging en ik moest nog even wachten. Uiteindelijk ging ik even na 13.00 de lucht in en landde ik rond 13.30 op Dar es Salaam waar Leo me zou komen ophalen. Leo was ook net op het vliegveld geland dus ik stuurde een berichtje waar hij was want ik zag hem niet. Hij stond op me te wachten bij de bagageband zei hij, maar ook de bagageband zag ik niet.. Uiteindelijk stonden we allebei buiten, maar zagen we elkaar nog steeds niet. Bleek ik op een ander vliegveld te zijn geland dan hij haha. Ik kon er wel om lachen en het was gelukkig niet ver bij elkaar vandaan dus 10 minuten later was hij er alsnog om me op te halen, inclusief zakken kruidnoten en snoep, hoe lief! Daarna vanaf het vliegveld gelijk door naar de KFC!! Waar ik uiteraard heel erg van heb zitten genieten. Op die manier begon het weekend al top. ’s Avonds zijn we uiteten geweest in Dar es Salaam aan het water en daar kon je de zonsondergang zien. Was een heel mooi plaatje en echt bizar hoe snel dat ging. Ik denk dat je in max 10 seconden de zon gewoon letterlijk kon zien ondergaan. De volgende ochtend stapten we om 6.00 in de auto richting het Mikumi National Park, wat ongeveer 5 uur rijden was maar waar we wel wat langer over hebben gedaan, omdat het rondom Dar es Salaam heel druk was met verkeer. Om bij het hotel te komen reden we over de snelweg die door het National park loopt en toen konden we dus al best veel dieren vanaf de weg zien! Op de foto zetten ging alleen wat lastiger haha. Ik denk dat we uiteindelijk rond een uur of 13.30 aan kwamen en na onze magen gevuld te hebben was het tijd voor het eerste deel van de safari. We gingen met de ‘eigen’ auto en daarin reed dan een chauffeur, Martin, die verstand had van de dieren en wist hoe en waar hij heen moest rijden in het park. Deze eerste middag hadden we gelijk al geluk met de dieren. Olifanten van 2 meter afstand, leeuwen van een paar meter afstand, een kudde van 200 tot 300 buffels, giraffen, nijlpaarden, zebra’s. We keken onze ogen uit en hebben heel veel foto’s gemaakt uiteraard. Zo was het al een eerste geslaagde safari middag! De volgende dag werden we 7.00 ’s ochtends opgehaald en nu zouden we in een open auto gaan met een chauffeur en een gids, Samuel. We merkten al gelijk dat Samuel er wel verstand van had en vooral ook hele goede ogen had, wat logisch is want hij is erop getraind, maar 9 van de 10 keer zei hij: Olifanten! En dan zaten Leo en ik, huh waar dan? En dan zei ik: Oja ik zie ze, olifanten!! En dan Leo nog een paar trage seconden later: O ja, olifanten! Achja zal de leeftijd wel zijn…. Of zijn lenzen zaten verkeerd om. Haha nee hoor het viel best mee. De dag ervoor was ik degene die niks zag maar inmiddels was ik er ook beter in geworden. Deze ochtend zagen we vrij snel een kudde olifanten die de weg over ging steken waar wij op stonden, dus die konden we van heel dichtbij bewonderen. Dat vond ik wel heel gaaf. Zo’n mooie omgeving en dan genieten van die overstekende olifanten. Heel mooi! Daarna gingen we op zoek naar de leeuwen want die wilden we uiteraard wel zien. Hiervoor moesten we 18 kilometer rijden, of eigenlijk scheuren, door het park over hobbel en bobbelweggetjes en aangezien we in een open auto zaten en de temperatuur nog niet zo hoog was ’s ochtends vroeg, heb ik heel de weg met dikke lagen kippenvel gezeten, heerlijk. Had misschien toch handig geweest om een vestje mee te nemen. Uiteindelijk kwamen we bij de leeuwen aan. Vanaf de weg konden we ze wel zien, maar met heel veel moeite. Leo was gelukkig zo slim geweest om een verrekijker mee te nemen dus toen konden we ze beter zien. Gaaf, dachten we, maar ook jammer dat ze zo ver weg waren. Maar toen begon onze auto te rijden en die reed recht op de dieren af! Eigenlijk mag dat niet, maar bijna elke auto doet het en gaan dan ook zo snel mogelijk weer weg voor het geval de rangers komen en ze zien, dan krijgen ze een boete. Maar wij reden dus hobbel de bobbel door het struikgewas richting de leeuwen tot ze maximaal 3 meter van ons af lagen. En 3 meter is dan nog veel, waarschijnlijk was het minder. Toen dacht ik wel even: Oké, het zijn wel leeuwen he en als ze willen bijten ze in 2 seconden mijn been eraf. Ik zei ook tegen Leo: Uhh nu vind ik het even iets minder leuk haha. Maar het was wel heel gaaf om letterlijk oog in oog te staan met een leeuw die ik bij wijze van spreken kon aanraken als ik mijn hand uitstak. En die leeuwen zelf verrekten geen spier. Die keken op naar de auto maar bleven verder gewoon op hun gemakkie liggen. Ineens ging onze auto ook weer snel weg want Samuel had rangers aan zien komen. Hierna reden we nog een heel stuk rond door het park en toen zagen we eigenlijk pas hoe groot het is! Op de eerste middag hadden we maar een klein deel gezien, waarschijnlijk omdat we niet zoveel tijd hadden, maar nu kregen we echt veel meer van het park te zien! Uiteindelijk waren we ongeveer 30 kilometer vanaf de ingang van het park en onderweg hebben we nog meer olifanten, zebra’s, wrattenzwijnen, impala’s, bavianen, giraffen en vogels gezien. Uiteindelijk gingen we vanaf zo’n beetje het einde van het park terugrijden naar waar we zouden gaan lunchen. En tijdens die weg reden we tussen wat meer bomen door en de gids had al tegen ons gezegd dat we in de bomen moesten kijken om eventueel een luipaard te kunnen zien. Maar goed dit hadden Leo en ik denk ik een paar minuten volgehouden en verder keken we gewoon weer naar de dieren op de grond. En toen ineens riep onze gids: Leopard!! En Leo en ik gelijk in de startblokken met onze camera’s waar waar??? Gelukkig waren we nu allebei snel met kijken en toen zagen we hem zitten in de boom. Wat een mooi beest!! En hij bleef ons zeker 5 seconden aankijken waardoor we precies een goede foto konden maken en toen sprong hij uit de boom en liep weg. Maar dat was wel echt heeeel gaaf dat we die tegen kwamen!! Samuel vertelde ook dat hij soms meer dan een maand geen luipaard ziet, en wij doen 1.5 dag safari en we komen hem gewoon tegen! Hoeveel geluk is dat! Vlak hierna kwamen we mensen in een andere auto tegen die aan ons vroegen: en hebben jullie nog wat gezien? Dus wij: Ja, een luipaard. En die ogen van die mensen werden gelijk 3x zo groot: Waar? Waar? Maar die was natuurlijk allang weg, maar wij hadden hem wel mooi gezien! Deze mensen zeiden dat ze verderop nog een mannetjes leeuw hadden gezien en dat was eigenlijk het enige wat wij nog niet hadden gezien, de andere leeuwen waren steeds vrouwtjes. Dus wij weer verder met onze auto en zoeken naar leeuwen, maar uiteraard zagen Leo en ik niks en onze gids weer ineens: daar, leeuw! En echt zo knap dat hij dat zag, want het enige wat je vanaf dat punt kon zien was de onderkant van zijn poot tussen de bosjes door waaronder hij lag te slapen. Uiteindelijk na wat doorrijden en goed kijken zagen ook Leo en ik hem liggen. Het was nog een jonge mannetjesleeuw met amper manen, maar het was er een en wij hadden hem weer gezien! Vlak bij deze leeuw stond ook een auto met pech en de mensen uit deze auto stonden gewoon doodleuk naast de auto te kijken om hem te repareren of iets dergelijks. Tot onze gids tegen hun zei van wat doen jullie uit de auto, er ligt daar een leeuw. En die hadden ze helemaal niet gezien haha. Maar goed dat die leeuw geen honger had op dat moment. Hierna gingen we lunchen en na de lunch, het was inmiddels 15.00, hadden we nog een uur of 2 safari voor de boeg. Toen hebben we weer leeuwen gezien waar we weer naartoe reden om ze van dichtbij te bekijken, en hier zat ook een kleintje bij! Die zagen we helaas pas vanaf een afstandje met de verrekijker omdat hij daarvoor verstopt zat achter de bosjes. Maar wel heel leuk om te zien! Zo hadden we dus vrouwtjesleeuwen, een mannetjesleeuw en een jong leeuwtje gezien. We kregen toen ook gelijk een les van Samuel over het leven van de leeuw dus daar weten we nu ook alles van. Na nog wat rondgereden te hebben in het park was het rond 17.00 afgelopen met de safari en dat was ook prima, want we hadden ten slotte alle dieren gezien die we wilden zien en we beseften ook wel dat we daar heel veel geluk mee hadden gehad! Sommige mensen gaan 5 dagen op safari en zien geen leeuw, laat staan een luipaard. En wij zien ze allebei en de leeuwen zelfs 4 keer!! Ik vond het echt een top ervaring om die dieren zo in het wild te zien en van zo dichtbij en zelfs tot vervelens aan toe. Zo van: Oh zebra’s, moeten we nog een foto maken? Neehoor daar hebben we er al 80 van rijd maar door. Maar dat is wel een teken dat we de dieren veel hebben gezien en dat is waar je uiteindelijk voor komt natuurlijk. De volgende dag was het tijd om terug te rijden naar Dar es Salaam om vanaf daar terug te vliegen naar Zanzibar. In het vliegtuig terug besefte ik nog maar eens wat een tof weekend ik had gehad en hoe blij ik was dat Leo het aandurfde om met mij op safari te gaan haha. Naast de dieren was het met Leo ook heel erg gezellig en hebben we veel gelachen. Ik nog een beetje meer dan Leo maar die details zal ik hem besparen. Laten we het erop houden dat de Afrikaanse bedden niet altijd gemaakt zijn voor Nederlandse mannen die Leo heten, of zoiets. Ik kom nog steeds niet meer bij!! Kortom, het weekend was TOP en een hele gave ervaring die ik niet snel meer zal vergeten!

Na terugkomst op Zanzibar maandagavond liet ik me door een taxi afzetten in Stone Town waar Anne, Sanne, Sascha en Suzanne een weekend hadden doorgebracht. Hier zouden we met elkaar nog wat eten om het weekend af te sluiten om daarna met elkaar met de taxi weer naar Jambiani te gaan. Hier hebben we gegeten op de Food Market die elke avond daar wordt gehouden. Een soort Gouda Culinair maar dan anders. Een pleintje met verschillende marktkraampjes en hier ligt allemaal eten wat je kan laten klaar maken. Kreeft, garnalen, rijstbollen, kip masala, Zanzibar Pizza en nog veel meer. Het smaakte ons allemaal heel erg goed! Na het eten besloot ik nog een ijsje te kopen en dat bleek niet zo’n goed idee. Het ijsje was 2000 shilling en ik betaalde met 10.000 shilling dus ik moest 8.000 shilling wisselgeld krijgen. Dus ik geef dat briefje en wacht op mijn wisselgeld. Waarop die jongen mij een briefje van 2000 laat zien en zegt: Je moet dit betalen. Dus ik zeg ja dat snap ik maar ik geef je net 10.000. Neehoor zegt hij, kijk maar in mijn portemonnee daar zit geen briefje van 10.000 in. En toen dacht ik gelijk: Serieus. Ga je dit menen. Gaan ze me voor zo’n dom klote ijsje staan oplichten. Gelukkig was ik niet alleen en stond Sascha naast me, de andere meiden waren fruit kopen, en die zei ook van nee je hebt gewoon betaald hij staat je gewoon te naaien. Dus ik werd echt boos en zei ook tegen hem van je denkt dat ik een domme mzungu ben die je even kan oplichten, maar ik ben niet achterlijk. Maar ja je kan natuurlijk lullen wat je wilt maar uiteindelijk stonden er ongeveer 10 van die rotnegers (en ja dat mag ik zeggen want ze noemen mij ook mzungu) om ons heen en wij stonden daar als twee blanke meiden dus toen hadden we zoiets van laat dan maar zitten. Laten we dan maar weglopen want we gaan het toch niet winnen. Maar niet voordat ik mijn middelvinger nog ff naar hem op had gestoken. Klootzak. Daarna vertelde ik het aan die meiden en die werden er natuurlijk ook boos van, ook omdat we daarvoor met het eten ook al bijna opgelicht werden en teveel moesten betalen, wat we niet hebben gedaan. Maar daar werden we vooral kwaad om, dat ze dan maar denken omdat je blank bent dat ze dat dan kunnen maken. Dat bij ons het geld allemaal uit de lucht komt vallen dus dat het niet uit maakt als ze ons te veel laten betalen of zelfs oplichten. En tuurlijk hebben we het beter dan zij en weten we dat ze daarvan proberen te profiteren. Maar toch gaf het allemaal niet echt een lekker gevoel zo op het einde van de dag. Later konden we er gelukkig ook wel weer om lachen, maar toch. Tijdens de taxirit stopte onze taxichauffeur ook nog even om voor zijn auto in de koplampen te gaan zitten bidden, dat moet je ook maar eens meegemaakt hebben, en uiteindelijk kwamen we rond 21.30 thuis aan. Hier zaten Cynthia en Mirjam al op ons te wachten, de twee nieuwe vrijwilligers die maandag zijn aangekomen. Na wat kletsen was het eindelijk tijd om te gaan slapen en daar was ik wel aan toe na zo’n indrukwekkend weekend.

Gisteren, dinsdag, hebben we weer gewerkt op het project met zijn allen en was het weer een ‘gewone’ dag. Het was wel gek om te beseffen dat dit gewoon al mijn laatste week is!! Ik heb wel zin om straks vakantie te hebben met mijn ouders en Rick en Madeline en om daarna thuis te zijn met mijn eigen bedje en eigen spullen, maar het is ook heel gek om straks hier weg te gaan bij de kindjes van het project en bij de meiden hier waar je toch al die weken veel mee optrekt en bijna 24 uur per dag mee samen bent. Dat ga ik wel missen hoor! Maar voorlopig eerst nog genieten van deze week voordat het erop zit!

En vandaag is het dan woensdag 26 oktober, de dag waarop mijn ouders en Rick aankomen, eindelijk!! Zo lang naar uitgekeken en nu is het zo ver. Ik heb heel veel zin om ze te zien en om ze alles hier te laten zien. Dat ik eindelijk echt met ze kan delen waar ik de afgelopen 2 maanden heb gewoond en geleefd. Ik ben heel benieuwd hoe ze het gaan vinden!! Ze landen straks om 9.30. Ik ga dus eerst gewoon nog een ochtendje werken en dan ga ik vanmiddag naar ze toe! Jullie zullen op mijn volgende blog wel lezen hoe het allemaal was, maar wanneer die komt weet ik nog niet….

P.S. Het lukt op de één of andere manier niet om foto's van de safari te uploaden, misschien zijn ze te groot. Maar voor de liefhebbers stonden er al een paar op Facebook en anders moeten ze in NL maar een keer bekeken worden!